Tuesday, October 20, 2015

SIUMAN

Alkisah...
Dulu, bikin blog-blogan ieu teh dalam rangka diajar. Hayang apal kumaha nyieun bebelogan teh. Tidak terbayang mau dipake apa blog ini. Da aku mah apah atuuh.. Bukan pakar telekomunikasi. Bukan ahli di berbagai bidang. Bukan expert pencari informasi yang kemudian di share kepada khalayak ramai. Aku mah cuma sosok manusia alakadarnya yang tidak daek cicing. Tulas tulis asal sakahayang. Matakan bingung juga mau dibawa kemana blog ini. Sampai 1 tahun lebih blog ini di campakkan. Bukan lupa. Tapi tidak ingat. Atuda bingung.. Mau diisi apa blog ini teh. Masa diisi daging cincang dan bawang daun. Emangna bacang. Da aku mah apah atuh. Cuma abon sapi yang ditakolan kampak mintul.


Tapi, tiba-tiba datang ilham. Ujug-ujug inget kana blog ieu. Ah dibuka aja. Aduuh sedih. Meni terbengkalai. Jadi ya sudahlah..kita garap lagi. Perkara isinya.. Ah sabodo amat. Kumaha engke we.


Dan berhubung saya bukan blogger sejati. Cuma blogger gadungan. Maka isinya pun ga akan di paksa jadi bagus. Ga akan jadi orang lain. Apalagi jadi gorgom. Jadi diri sendiri aja. Isi nya pun, asal-asalan. Sesuai imajinasi otak saja. Dan pasti, tulisannya pun ga jelas masuk kategori apa. Paling juga kategori ngacapruk. Tidak puguh.


Ya pokonyamah gitu we. Selamat menikmati. Dan hati-hati, jangan berharap akan mendapat manfaat. Karena tulisan di blog ini manfaatnya hanya untuk saya saja.


Anda puas, kasitau kawan.
Anda tidak puas, nyieun we olangan